លោក ប៉ុល ពត រៀបចំផែនការធ្វើគត់សម្តេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ និង រាជវង្ស
==============================
លោក លោកស្រី មិត្រអ្នកអាន ជាទីមេត្រី !
ដោយបានឃើញនូវព្រឹត្តិហេតុប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរយើង តាមរយៈអ្នកសរសេរព័ត៌មាននានានៅដំណាក់កាលដើមរបបខ្មែរក្រហម ដ៏មហាប្រល័យ (១៩៧៥-៧៦) ជាពិសេស ពាក់ព័ន្ឌនឹងការរៀបផែនការធ្វើគត់សម្តេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ នាសម័យកាលនោះ ទៀតផង ។
ដើម្បីជាបច្ច័យក្នុងការស្វែងយល់បន្ថែមរបស់លោកអ្នក អំពីកាលប្បវត្តិនានាក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរយើង ខ្ញុំបាទសូមពាំនាំ នូវអត្ថបទមួយ ដែលបានចងក្រងឡើង ដោយលោក ជ័យ ចេស្តារ នៅក្នុងគេហទំព័រ DTN-News ចុះថ្ងៃទី២២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦ នេះ ដោយមិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយបន្ថែមទៀតឡើយ តាមខ្លឹមសារទាំងស្រុង ដូចតទៅ ៖
យោងតាមវិទ្យុបរទេសផ្សាយជាខេមរភាសាធ្លាប់បានលើកឡើងថា សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ ដែលមានតួនាទីជាប្រមុខនៃរដ្ឋាភិបាលនិរទេសដែលមានឈ្មោះថារដ្ឋាភិបាលរួបរួម ជាតិកម្ពុជាបានស្ថិតនៅទីក្រុងប៉េកាំងខណ:ពេលដែលចលនានេះទទួលបានជ័យជំនះថ្ងៃទី ១៧ មេសា ឆ្នាំ ១៩៧៥ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ។ ប៉ុន្តែមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមដែលចូលរួមជាមួយ ចលនារួបរួមជាតិនេះក៏បានពន្យារពេលនៃការយាងព្រះអង្គត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញរហូតដល់ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៩៧៥ បន្ទាប់ពីមានបទអន្តរាគមន៍ពីលោក ម៉ៅ សេទុង មេដឹកនាំបក្សកុម្មុយនីស្ត ចិន ។
បើតាមលោក ណាយ៉ាន ចាន់ដា អ្នកនិពន្ធសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរក្រហមឈ្មោះ «បងប្អូនដែលជាសត្រូវ» «សង្គ្រាមក្រោយពេលសង្គ្រាម» សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ នៅមុន ថ្ងៃជ័យជំនះរបស់ខ្មែរក្រហម ខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៧៥ ខណ:គង់នៅក្នុងទីក្រុងប៉េកាំង ព្រះអង្គធ្លាប់មានព្រះរាជបន្ទូលប្រាប់ទៅលោក ម៉ៅ សេទុង មេដឹកនាំចិនថា ព្រះអង្គនឹងចូលនិវត្តន៍ នៅពេលកម្លាំងចលនាតស៊ូរួបរួមជាតិដណ្តើមបានទីក្រុងភ្នំពេញ ពីព្រោះព្រះអង្គមិនអាចធ្វើ ការងារជាមួយពួកខ្មែរក្រហមបានទេ ។ ពេលនោះលោកប្រធាន ម៉ៅ សេទុង បានជំទាស់ទៅ នឹងព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះអង្គយ៉ាងខ្លាំងក្លា ។
លោក ម៉ៅ បានពោលទៅកាន់ សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ ដូច្នេះថា ព្រះអង្គគួរតែជួយ ជ្រោមជ្រែងពួកខ្មែរក្រហម ។ ភាពមិនចុះសម្រុងគ្នារវាង ព្រះអង្គ និង ពួកគេគឺមានតែចំនួន ២០ ភាគរយប៉ុណ្ណោះ ចំណែកនៅសល់ចំនួន ៨០ ភាគរយទៀតនោះគឺជាការយោគយល់គ្នា ទៅវិញទៅមក ។ ដូច្នេះត្រូវបំភ្លេចចំនួន ២០ ភាគរយនោះចោលទៅ ។
ពេលនោះ សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ បានមានព្រះរាជបន្ទូលតបទៅថា មិនអាចទៅរួចទេ ប៉ុន្តែព្រះអង្គក៏មិនប្រកែកជាមួយលោកប្រធាន ម៉ៅ សេទុង យើងកំពុងតែមានជំងឺនោះ ដែរ ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បន្ទាប់ពីយាងនិវត្តន៍ចូលមកដល់ប្រទេសកម្ពុជាវិញ ព្រះអង្គបានឈ្វេងយល់ថា ការមិនចុះសម្រុងគ្នារវាងព្រះអង្គនិងពួកខ្មែរក្រហមមិនមែនមាន ត្រឹមតែ ២០ ភាគរយ ដូចលោក ម៉ៅ សេទុង បានអះអាងនោះទេ ប៉ុន្តែវាមានពេញរហូតដល់ ១០០ ភាគរយ តែម្តង ។ កម្មាភិបាលយើងធ្លាប់បានតស៊ូបដិវត្តន៍ជាមួយខ្មែរក្រហមបានបង្ហើប អោយដឹងថា មេដឹកនាំខ្មែរក្រហមបានអប់រំកម្មាភិបាលរបស់ពួកគេកុំអោយជឿលើ សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ ប៉ុន្តែអោយទុកមហាជនមានជំនឿលើព្រះអង្គចុះ ។
នៅក្នុងពេលនោះការអប់រំមានលក្ខណ:សម្ងាត់ពីរបែប គឺលក្ខណ:ចំហ និង សម្ងាត់ ។ តាមលក្ខណ:សម្ងាត់គេអប់រំថា បើយើងមានស្វាមីភក្តិចំពោះ សម្តេច សីហនុ គឺគ្មានប្រយោជន៍ទេសម្រាប់យើងមកតស៊ូធ្វើបដិវត្តន៍នោះពួកយើងត្រូវការព្រះអង្គអោយនៅពីមុខ យើង ពីព្រោះប្រជាជនគោរពស្រឡាញ់ព្រះអង្គ ដូច្នេះយើងត្រូវការព្រះអង្គដើម្បីបានកម្លាំង គាំទ្រពីប្រជាជន ។ ប៉ុន្តែជាសម្ងាត់ សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ ជាសត្រូវរបស់យើង ។ ក្រោយពីបានឡើងកាន់កាប់ប្រទេសកម្ពុជាទាំងស្រុងនៅថ្ងៃទី ១៧ ខែមេសា មេដឹកនាំខ្មែរក្រហមមិនទាន់ហ៊ានផ្លាស់ប្តូរមុខតំណែងរបស់ព្រះអង្គភ្លាមៗទេ ដោយសារព្រះអង្គមានការគាំទ្រពីមេដឹកនាំកំពូលនៃប្រទេសចិនគឺលោក ម៉ៅ សេទុង និង លោក ជូ អេនឡាយ ដែលបានធ្លាប់ធ្វើ ជាមិត្តរបស់ព្រះអង្គតាំងពីក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៥០ នោះមក ។
វិទ្យុនេះលើកឡើងថា ក្នុងខែមករា ឆ្នាំ ១៩៧៦ មេដឹកនាំចិនគឺលោក ជូ អេនឡាយ ដែលជាអ្នកគាំទ្រដ៏សំខាន់ម្នាក់របស់ សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ បានទទួលមរណភាពនៅ ក្នុងទីក្រុងប៉េកាំង ។ ពេលនោះហើយដែល ប៉ុល ពត និង សហសេវិករបស់គាត់ក្នុងជួរបក្ស កុម្មុយនីស្តកម្ពុជាមានអារម្មណ៍ថាឥឡូវនេះពួកគេអាចដកព្រះអង្គអោយនៅក្រៅសង្វៀនបាន ហើយ ។ មុនដល់់វេនព្រះអង្គ ពួកអ្នកគាំទ្រព្រះអង្គ ឬ ហៅថា ពួក សីហនុ និយមជាច្រើននាក់ ត្រូវបានមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមដកហូតនិងកម្ទេចចោលជាបន្តបន្ទាប់ ។
លោកបណ្ឌិត ស្តេហ្វិន ម៉រីស អ្នកស្រាវជ្រាវប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរបានលើកឡើងថា អ្នកគាំទ្រព្រះអង្គ ឬ អ្នកសីហនុនិយម ជាច្រើននាក់ដែលគាំទ្ររាជរដ្ឋាភិបាលរួបរួមជាតិកម្ពុជាក្នុង អំឡុងពេលឆ្នាំ ១៩៧០ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៥ ត្រូវបាន ប៉ុលពត សម្លាប់ចោល ។ ប៉ុន្តែពីចុងឆ្នាំ ១៩៧៥ ឡើងទៅព្រះអង្គជាអ្នកទោសរបស់ខ្មែរក្រហម ដូច្នេះហើយព្រះអង្គមិនអាចធ្វើអ្វីបាន ច្រើនទេសម្រាប់មាតុភូមិរបស់ព្រះអង្គ ។
នៅដើមខែមីនា ឆ្នាំ ១៩៧៦ សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ ព្រះអង្គបានដាក់លិខិតលា លែងឈប់ពីតំណែងប្រមុខរដ្ឋ ហើយសង្ឃឹមថា ការលាលែងនៅនឹងត្រូវចិត្តមេដឹកនាំរបស់ បក្សកុម្មុយនីស្តកម្ពុជា ។ជុំវិញការលាលែងរបស់ សម្តេច សីហនុ ទស្សន:ខ្មែរក្រហមចំពោះមូលហេតុនិង លទ្ធផលនៃការលាលែងរបស់ សម្តេច សីហនុ
យោងតាមឯកសាររបស់មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា បានលើកឡើងថា នៅថ្ងៃទី ១១ ខែមីនា ឆ្នាំ ១៩៧៦ កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យបានរៀបចំប្រជុំគណ:អចិន្ត្រៃយ៍រណសិរ្សដោយ មានការចូលរួមពីសំណាក់សមមិត្តលេខា ( ប៉ុល ពត) សមមិត្ត អនុលេខា (នួន ជា) សមមិត្ត វន (វន វ៉េត)សមមិត្ត ខៀវ (សុន សេន) សមមិត្ត ហែម (ខៀវ សំផន) សមមិត្ត ឌឿន សមមិត្ត ទុំ និង សមមិត្ត ទូច ។ កិច្ចប្រជុំផ្តោតសំខាន់លើរបៀបវារ:តែនៅក្នុងកំណត់ហេតុនៃអង្គប្រជុំ អចិន្ត្រៃយ៍រណសិរ្ស ចុះថ្ងៃទី ១១ ខែមីនា ឆ្នាំ ១៩៧៦ បញ្ជាក់ថា សមមិត្ត ហែម (ខៀវ សំផន) បានរាយការណ៍ជូនអចិន្ត្រៃយ៍អំពីការលាឈប់របស់ សម្តេច សីហនុ។
សម្តេច សីហនុ បានផ្ញើសំបុត្រជាភាសាបារាំងជូនអង្គការពីរច្បាប់ ។ ១ ច្បាប់ស្នើសុំ លាឈប់ហើយបញ្ជាក់ពីមូលហេតុសំខាន់ៗដែលនាំអោយ សម្តេច លាឈប់ ពិសេស សម្តេច ចង់សង្កត់លើបញ្ហារោគផ្សេងៗរបស់ សម្តេច ដែលពុំអនុញ្ញាតអោយសម្តេច បន្តទៅទៀត ។ រីឯ ១ ច្បាប់ទៀតជាសេចក្តីរាយការណ៍ចំពោះ«ប្រជាជនកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ថា សម្តេច លាឈប់មុនថ្ងៃទី ២០ ខែមីនា ឆ្នាំ ១៩៧៦» ។
តាមមតិរបស់អង្គការមូលហេតុដែលនាំ សម្តេច សីហនុ លាឈប់មានពីរយ៉ាងគឺ : ១ មូលហេតុវែងឆ្ងាយ និង ២ មូលហេតុចំពោះមុខ ។ អង្គការអោយហេតុផលថា ចំពោះមូលហេតុវែងឆ្ងាយគឺទំនាស់វណ្ណ:ជាមូលដ្ឋានរវាងបដិវត្តន៍ និង សម្តេច ព្រមទាំងគ្រួសារ ។ ខ្មែរក្រហមហាក់ទាញផលប្រយោជន៍ពី សម្តេច សីហនុ សម្រាប់បញ្ហាក្រៅប្រទេស ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់កិច្ចការក្នុងប្រទេស ពិសេសការដឹកនាំខ្មែរក្រហមមិនត្រូវការទ្រង់ឡើយ ។ ដូចដែលសៀវភៅកំនត់ហេតុរបស់ខ្មែរក្រហមបានគូសបញ្ជាក់ថា«តស៊ូប្រជាជាតិ តស៊ូប្រជាធិបតេយ្យដើម្បីឈានចូលសង្គមនិយម ចំពោះ សម្តេច សីហនុ គឺយើងអោយនៅដដែល តែត្រូវបក្សយើងដឹកនាំ ហើយដាច់ខាតមិនអោយបុគ្គលនេះក្តាប់អំណាចទេ» ។ដូច្នេះនៅក្នុង ក្រសែភ្នែករបស់ខ្មែរក្រហម សម្តេច សីហនុ មិនមែនជាធាតុផ្សំដ៏សំខាន់របស់ក្បាលម៉ាស៊ីន ខ្លួនទេ។
មតិអង្គការរៀបរាប់ពីជីវិតបរិយាកាសជុំវិញនិងជម្រើសរបស់ សម្តេច សីហនុ ថា «សម្តេច អត់ការងារធ្វើអផ្សុក ហើយបរិយាកាសនៅជុំវិញ ពិសេសប្រពន្ធយំជាប់ជំរុញអោយ គាត់ទ្រាំមិនបាន ។ បើនៅតទៅទៀតក៏មិនយូរ យ៉ាងច្រើនមួយឆ្នាំឬពីរឆ្នាំ ។ បើគង់តែទៅជា ដដែលទៅមុខអោយហើយទៅល្អជាង» សម្តេច សីហនុ ក៏មានព្រះបន្ទូលត្អូញត្អែរស្រដៀងគ្នា នេះដែរថា«ខ្ញុំគ្មានកិច្ចការណាមួយដែលត្រូវធ្វើសម្រាប់ប្រទេសខ្ញុំ ឬ អតីតប្រជារាស្ត្រខ្ញុំឡើយ ។ ដោយត្រូវបានគេដាក់នៅក្នុងសភាពមនុស្សគ្មានការងារធ្វើដូច ភូរិស្សរ៉ា ដែលអួតថា ជារដ្ឋមន្ត្រីនៃក្រសួងខ្មោចនោះ ខ្ញុំសាកល្បងរំលាយទុក្ខកង្វល់ដោយអានអត្ថបទផ្សេងៗដែល រៀបរាប់ពីម្ហូបឆ្ងាញ់ៗនៅក្នុងប្រទេសបារាំង… ខ្ញុំនឹកស្រមៃដល់ប្រទេសបារាំងដើម្បីព្យាយាម បំភ្លេចកម្ពុជាអភ័ព្វរបស់ខ្ញុំ»។
កិច្ចប្រជុំអចិន្ត្រៃយ៍សម្តែងនូវមោទនភាពថា ប្រជាជនកម្ពុជាទាំងមូល កម្មាភិបាល និង កងទ័ពទាំងអស់បានដកដង្ហើមធំចុងក្រោយរបស់ខ្លួនផុតហើយ ។ រីឯដំណោះស្រាយការចាត់ តាំងក្នុងអង្គការយើងបានស្រួលហើយ គ្មានការពាក់ព័ន្ធអ្វីទៀតទេ ។ ចំពោះកិច្ចការបរទេស ដែលខ្មែរក្រហមយល់ថា សម្តេច សីហនុ ជាកត្តាចម្បងនោះក៏ត្រូវអង្គការមានសុទិដ្ឋិនិយមថា នឹងគ្មានបញ្ហាដែរក្រោយពេល សម្តេច សីហនុ សុំលាលែង ។ «ការងារបរទេសយើងនឹងល្អជាងមុន ព្រោះយើងធ្វើខ្លួនយើង យើងមានជំហរខ្លួនយើង ព្រោះអត់ សីហនុ យើងជ្រះស្រឡះ » ។
នៅក្នុងទិសដៅទីពីរដែលជាប្រការទប់ទល់នឹងការមិនព្រមលាលែងរបស់ សម្តេច នោះ អង្គការបានលើកឡើងថា«យើងនឹងប្រជុំមន្ត្រីដើម្បីសម្រេច» ។ បើតាមសេចក្តីរាយការណ៍ របស់សមមិត្ត ហែម សម្តេច សីហនុ ហាក់ដូចជាមិនក្រាញននៀលដូចដែលគណ:ប្រជុំអចិន្ត្រៃយ៍បានគិតនោះទេ ។ នៅក្នុង«មតិរបស់អង្គការក្នុងអង្គប្រជុំយប់ថ្ងៃទី ១៣» សមមិត្ត ហែម បញ្ជាក់ច្បាស់ថា«គាត់សម្រេចសុំលាលែងពីតំណែងដាច់ខាត» ។ សមមិត្ត ហែម បាន បន្តទៀតថា សម្តេច សីហនុ ទទូចហើយទទូចទៀតថា«សូមអង្គការអាណិតអោយខ្ញុំលាលែង ផង ។ អោយខ្ញុំសំពះលូនក៏បានដែរ អោយតែបានឈប់» ។
សមមិត្តលេខា(ប៉ុល ពត)ចាត់ទុកការលាលែងនេះជាបញ្ហាធំ«ទុកអោយអង្គការមជ្ឈិម យើងជាអ្នកអារកាត់ចុះ» ។ ទន្ទឹមនឹងពេលគ្នានេះដែរ សមមិត្ត លេខា បានព្រមព្រៀងជាគោល គំនិតយើងអង្គការអចិន្ត្រៃយ៍ទាំងមូលយល់ព្រមដែរ ។ គំនិតសំខាន់ៗមានដូចជាមិនអោយ សម្តេច សីហនុ ចេញទៅក្រៅប្រទេស ប្រជុំគណ:រដ្ឋមន្ត្រីដើម្បីសម្រេចរួចហើយទៅជួប សីហនុ ទៀតដោយមាន ប៉ែន នុត ចូលរួមផងដែរ និង វាយខ្សែលួស (ទូរស័ព្ទ)«អោយកូនគាត់ ភ្លាមដោយបញ្ជាក់ថាអោយមកចូលឆ្នាំនិងបុណ្យឯករាជ្យ ។ យើងចង់ដោះស្រាយបញ្ហានេះអោយបានស្អាត ។ យើងត្រូវដោះស្រាយយ៉ាងនេះទើបចំណេញបដិវត្តន៍» ។
ការសម្រេចរបស់យើងសមហេតុផលគ្រប់យ៉ាង ។ យើងនៅតែរក្សាគាត់ ។ តែបើគាត់ នៅតែរើបម្រះយើងត្រូវបញ្ចប់ ។ «មតិអង្គការ»ក្នុងអង្គប្រជុំយប់ថ្ងៃទី ១៣ (ខែមីនា)បានប្រើពាក្យធ្ងន់ៗថា ទិសវិវត្តន៍របស់បដិវត្តន៍គឺត្រូវបញ្ចប់សក្តិភូមិយ៉ាងដូច្នេះឯង ។ ក្រឡាអុកវាចេញ មកដល់ត្រឹមហ្នឹងហើយ ។ របបសក្តិភូមិទាំងមូលត្រូវបដិវត្តន៍កម្ទេចនិងគាស់រំលើងជាស្ថាពរ ។ អង្គការនៅបានព្រលយពាក្យថា« ស្តេច (របបរាជា)ដែលមានមកពីរពាន់ឆ្នាំហើយទីបំផុត ត្រូវស្អាត» ហើយថា«យើងគ្មានផ្លូវចេញពីនេះទេ» ។
ទាក់ទងនឹងប្រតិកម្មដែលអាចកើតមាន ចំពោះវិធានការរបស់អង្គការមានការនិយាយបង្ការ ទុកមុនថា ប្រតិកម្មចាស់ពិតជាមានខ្លះ តែយើងត្រូវតែ ដើរតាមផ្លូវបដិវត្តន៍ចំណេញ»ហើយថា ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅ លែងអោយ សម្តេច សីហនុ ជួបទូត បរទេស ហើយពន្យល់គេដោយលេស សមរម្យ ។
បើតាមការស្រាវជ្រាវរបស់លោក ដេវីត ឆេនល័រ ក្នុងការសម្រេចដកព្រះអង្គចេញពី តំណែងប្រមុខរដ្ឋនោះ ប៉ុល ពត បានប្រាប់ទៅសហសេវិលរបស់គាត់ថា ប្រសិនបើអោយ សម្តេចព្រះនរោត្ត សីហនុ ចាកចេញពីប្រទេសវាអាចនឹងអោយចិនមានការយល់ច្រឡំនិង មិនសប្បាយចិត្ត ពីព្រោះមេដឹកនាំចិនដូចជា ម៉ៅ សេទុង និង ជូ អេនឡាយ មានទំនាក់ទំនង ល្អជាមួយព្រះអង្គ ។ ក្នុងពេលនោះ ប៉ុល ពត បានប្រាប់ទៅ ខៀវ សំផង អោយទូលថ្វាយ ព្រះអង្គថា អោយដកពាក្យលាឈប់របស់ព្រះអង្គវិញ ហើយរង់ចាំរហូតដល់ក្រោយពេល បោះឆ្នោតជាតិរួចទើបមេដឹកនាំរបបថ្មីអោយព្រះអង្គលាឈប់ ។
រយ:ពេល ២ ថ្ងៃក្រោយមក ខៀវ សំផន បានរាយការណ៍ទៅថ្នាក់លើថា សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ«លន់តួអង្វរ»សុំសេចក្តីអនុញ្ញាតអោយព្រះអង្គបានលាលែងពីតំណែង ប្រមុខរដ្ឋទៅចុះ ។ ការលាលែងរបស់ព្រះអង្គត្រូវបានទទួលយល់ព្រមនៅថ្ងៃទី ២ ខែមេសា ១៩៧៦ ។
ក្រោយពី សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ លាលែងហើយ ពួកខ្មែរក្រហមបានចាប់ផ្តើមឃុំឃាំងព្រះកាយព្រះអង្គមិនអោយមានអំណាចនិងសេរីភាពអ្វីទាំងអស់ ។ឃុំឃាំងព្រះកាយសម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ ត្រូវបានមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមឃុំឃាំងព្រះកាយអោយរស់នៅក្នុងព្រះរាជវាំងអស់រយ:ពេល ៣៣ ខែ ។ នៅជាប់ជាមួយព្រះអង្គដែរមានព្រះមហេសី អ្នកម្នាង ម៉ូនិក និង បុត្រាពីរអង្គ ដែលមួយព្រះអង្គគឺព្រះអង្គម្ចាស់ នរោត្ត សីហមុនី បច្ចុប្បន្ន ព្រះអង្គជាព្រះមហាក្សត្រនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ។ ស្ថិតនៅក្នុងការឃុំព្រះកាយជាមួយគ្នា ដែរមានព្រះមាតាក្មេកនិងបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ព្រះអង្គ ។
ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលក្រោយពេលព្រះអង្គបានព្រះរាជបន្ទូល អះអាងប្រាប់អ្នកកាសែតបរទេសថា បុត្រាបុត្រីនិងចៅៗរបស់ព្រះអង្គជាច្រើនអង្គទៀតត្រូវ បានខ្មែរក្រហមធ្វើគត់ ។ សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ មានបន្ទូលដូច្នេះថា «កូនរបស់ខ្ញុំ ៥ នាក់ និង ចៅៗចំនួន ១៤ នាក់ត្រូវបានគេបញ្ជូនអោយទៅរស់នៅតាសហករណ៍ ។ តាមការពិតគឺជា ជំរំប្រមូលផ្តុំទៅវិញទេ ។ ហើយពួកគេទាំងអស់គ្នាត្រូវបានគេសម្លាប់ចោល»៕
----------------------------------------------------------
ដោយ៖ Ny Watthanak
No comments:
Post a Comment