ព្រះស្រីសុរិយោពណ៌ ឆ្នាំ ១៦០៥

ព្រះរាជសាររបស់ព្រះរាជាខ្មែរ ព្រះស្រីសុរិយោពណ៌ ផ្ញើជូនព្រះចៅអធិរាជជប៉ុន ឆ្នាំ ១៦០៥

=======================

ស្រដៀងសិលាចារឹកដែរ ដែលសំ​ណេរលើក្រដាសខាងក្រោមនេះជារូបភាពស្កេន Scan ព្រះរាជសារ(ចម្លងជាថ្មីដោយជនជាតិជប៉ុន) របស់ព្រះរាជាខ្មែរ គឺព្រះបាទ ព្រះស្រីសូរ្យពណ៌ (សម័យក្រោយបែកបន្ទាយលង្វែក)ផ្ញើជូនព្រះចៅអធិរាជជប៉ុន(ញិប៉ុន)។ បើតាមអត្ថបទនៃសំបុត្រនេះដែលត្រូវបានបកប្រែជាភាសាចិន វាមានកាលបរិច្ឆេទរវាងខែឧសភា និងមិថុនា (ខែពិសាខ) នៃឆ្នាំ ១៦០៥ នៃគ.ស. ។

គេមានអត្ថបទមួយបានសិក្សាល្អិតល្អន់ពីរឿងនេះ ដោយមានទាំងការសរសេរចម្លងឡើងវិញជាសំណេរសូរវិទ្យា(បែបចាស់), ការបកប្រែជាភាសាបារាំង និងមានរូបភាពអមមកជាមួយផងដែរ។ អត្ថបទនេះមានចុះផ្សាយក្នុង ទស្សនាវដ្ដីសាលាបារាំងចុងបូព៌ា លេខ ២៣ ឆ្នាំ ១៩២៣ ទំព័រ ១២៨ – ១៣០ ។

ព្រះរាជសារនេះ មានអត្ថន័យ ថ្លៃងអំណរគុណចំពោះព្រះចៅអធិរាជជប៉ុនដែលបានបញ្ចូនអំណោយជាដាវធំវែង (តំណាងមិត្តភាព) និយាយពីរឿងចៅសំពៅជនជាតិជប៉ុនមួយ ដែលព្រះរាជាលោកសុំយកមកប្រើជាខ្ញុំ ក៏ដូចជាសំណូមពរឲ្យតែងតាំងនាយសំពៅជប៉ុនចូលមកជួញនៅស្រុកខ្មែរឲ្យមានកាន់ត្រាត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់។ ព្រោះកាលពីមុនមានសំពៅចូលមកច្រើន គ្មានច្បាប់ទម្លាប់ នាវិកអស់នោះ ឆ្លៀតឱកាសធ្វើជាចោរកំហែងរាស្ត្រខ្មែរ។

ខ្ញុំបានព្យាយាមសាកល្បងសរសេរជាអក្សរខ្មែរវិញដោយយោងតាមឯកសារខាងលើទាំងស្រុង ដូចខាងក្រោម៖

(1) សំតេចព្រះរាជឱង្ការ របរមបពិត្រ ក្រុងកំម្វុជ្ជាធិបតី ស្រីយសោធរ ព្រះមហានគរ ឥន្ទប្រស្ឋ

(2) រដ្ឋរាជធានី មេត្រីស្រលេញមកដល់ ញិប៉ុន [កកចូ] ថា ញិប៉ុន [កកចូ] ឲយចៅសំពៅ [កាន្នងោ]

(3) ចៅសំពៅ [មិងហុង] នាំមព្រះរាជសារ នុដាវធំវែង២០ ជាបនាការទៅថ្វាយ សំតេចព្រះរាជឱង្ការ

(4) បរមបពិត្រ នោះ ក៏មានព្រះហ្ឬទៃត្រេកអរពេក្យ យល ញិប៉ុន [កកចូ] ស្រលេញព្រះអង្គ សំតេច

(5) ព្រះរាជឱង្ការ បរមបពិត្រ ស្រលេញផ្ទៃករោម កំម្វុជ្ជាធិបតី ឯងជាមេត្រី ទៅមោកព្យិត

(6) ហោង [មុយ្និ] ថា កាល ញិប៉ុន [កកចូ] ឲយចៅសំពៅ [កាន្នងោ] នុចៅសំពៅ [មិងហុង] នាំបនាការ

(7) ទៅថ្វាយ សំតេចព្រះរាជឱង្ការ បរមបពិត្រ តែងសំបុតសារឲយមោកមានជ្មោះ

(8) ចៅសំពៅ [កាន្នងោ] ហេយឲយ ចៅសំពៅ [យាយិយាមង] នាំមសារមេត្រីមោកផោងតល ញិ

(9) ប៉ុន [កកចូ] ឲយត្យិងកុំលុងសារនោះជាស្រេចហេយ ចៅសំពៅ [ហៃគួន] ថ្វេជាសំបុតចិន

(10) ព្វុំឲយសសេរជ្មោះ ចៅសំពៅ [យាយិយាមង] នៅកុំលុងសារនោះលេយ លុះ ចៅសំពៅ [យាយិយាមង]

(11) ទៅតលបានទូល ព្រះករុណា ថា កុំលុង … (អានមិនដាច់) សារនោះព្វុំចិញជ្មោះ ចៅសំពៅ [យាយិយាមង]

(12) ផោង ទេបព្រះបន្ទូលត្រាសឲយថ្វេសារឲយ ចៅសំពៅ [យាយិយាមង] នាំមមោកតល

(13) ញិប៉ុន្ន [កកចូ] ឲយត្យិងហេយ ឲយបង្គបតាមក្រិតស្រុក ញិប៉ុន [កកចូ] ឯងហោង ទាំងនេះ

(14) ព្វុំឲយ ញិប៉ុន [កកចូ] គិតឯងលេយ ទោះ ញិប៉ុន [កកចូ] ស្រលេញផ្ទៃករោម កុំម្វុជ្ជា ចង

(15) ជាមេត្រីទៅមោកពិត្យ កុំម្បីឲយមានសំពៅ ញិប៉ុន ទៅជួញច្រេនតលផ្ទៃករោម

(16) កុំម្វុជា លេយតបត ញិប៉ុន ទៅជួញនោះស្យិងថ្វេទុក្ខគេ បៀទរាស្ត្រ បួនយោកទ្រព្យ

(17) គេ ថ្វេទុក្ខច្រេន ឲយមានតែសំពៅកាន្នព្រះរាជសារពី ញិប៉ុន [កកចូ] ឲយទៅតែសំ

(18) ពៅមួយ សំពៅពី្យរក្ដី ឲយចៅសំពៅជាធំ ឃ្នោះ ញិប៉ុន ទាំងនោះ ទៅឲយមានត្រាពី

(19) ញិប៉ុន [កកចូ] ឲ្យទៅទេប ចៅញិប៉ុន [កកចូ] ស្រលេញ កំម្វុជ្ជ ចងជាមេត្រីទៅមោក

(20) ព្យិតហោង ។ [មុយ្និ] ថា ចៅសំពៅ [យាយិយាមង] មកតល ញិប៉ុន [កកចូ] ហេយ ឲយ ញិ

(21) ប៉ុន [កកចូ] ឲយតំនេរ ចៅសំពៅ [យាយិយាមង] វិញទៅ តបត ចៅសំពៅ [យាយិយាមង] នេះ

(22) ជាខ្ញុំអាសា ព្រះបាទសំតេចព្រះរាជឱង្ការ បរមបពិត្រ ក្រុងកំម្វុជ្ជាធិបតី ហេយ ៕

---------------------------------------

ប្រភព៖ SPKV LIV

អត្ថបទ៖ Sopheaktra Ta Mab Suon